Post by stef on Jan 15, 2013 11:46:38 GMT 1
Brrr, een koude eerste speeldag van de terugronde.
Westkapelle stond op de menu. Onmiddellijk de verste verplaatsing;
Met in het achterhoofd de vorige wedstrijd (9 tegendoelpunten) wisten we waar we voor stonden.
Nu we hebben hard gewerkt in de maanden na die eerste wedstrijd en het vertrouwen zat goed. Laat maar komen dus.
De organisatie stond er met een kleine aanpassing in het midden, driehoekje gedraaid met de punt vooruit. Een kwestie van defensief wat meer zekerheid in te bouwen.
De start was goed met zelfs een klein overwicht van onze groene jongens. Maar dan weer dat tegendoelpuntje uit het niets. Terug die achterstand!!! Nu mentaal zijn onze jongens ook een stuk sterker geworden. De kopjes blijven omhoog en we gingen gewoon voor die gelijkmaker.
Er kwamen wel tegenprikken van de tegenstander maar de gelijkmaker kwam er toch. Erop en erover moeten ze gedacht hebben want bij het rustsignaal stonden we 1-2 voor.
Even de warmte opzoeken.
Westkapelle begon het best aan de tweede helft maar we hielden goed stond, en met enkele snelle omschakelingen kregen we ook nog enkele kansen. En dan ja ..... de helpend hand of beter gezegd de helpende fluit...
Op twee fazen van buitenspel, waar van één zeker, blijft de fluit stil. En Westkapelle werkt beheerst af. Tijd voor nog een eind-offensief.
Op een zelfde (twijfel)fase maar dan tijdens onze aanval is het geluid hersteld en worden we terug gefloten voor buitenspel. Bij dit en nog enkel zeer betwistbare kaarten stel ik me serieus vragen!
Als trainer mag je dat natuurlijk niet ter plaatse zeggen, want dan ben je agressief. Dus als goed voorbeeld voor de spelers, mondje dicht en slikken.
Einduitslag: Westkapelle 3 - KSKS 2
heel wat anders dan de eerste wedstrijd maar toch.....